| Rozmowy przy kawie (33) |
| Misiu, wierzę, że jeszcze się uda. Słonka co prawda nie było, ale mogłam spotkać się z Tobą Kochana w tym ogródku. Poznać Twoich Najbliższych. Widziałam też, ile sprawia Ci radości i jaką jest odskocznią. Piękne miejsce stworzyłaś. Dobrze, że Dominikowi już lepiej. Będziesz spokojniejsza. Pozdrów Go i uściskaj od nas. Maks często wspomina i pyta o Niego. Rodzinni informatycy niech zadbają o Twoje "okienko" na świat. Buziaki. |