Kalina (Viburnum)

Kalina hordowina (Viburnum lantana) Krzew niewysoki (do 3m) ale dość szeroki, o cienkich, przewisających pędach. Daje odrosty korzeniowe. Liście dość grube, owłosione po spodniej stronie. Kwiaty białe, drobne, pachnące zebrane w baldachy pojawiają się w maju na szczytach pędów bocznych, razem z liśćmi. Owoce jajowate, nierównomiernie dojrzewające na kolor prawie czarny, są zjadane przez ptaki. Liście ładnie przebarwiają się jesienią. Niewymagająca co do gleby, jednak nie lubi suszy. Całkowicie mrozoodporna. Kalina Burkwooda (Viburnum ×burkwoodii) Krzew dorastający do ok. 2,5 m szeroki, pędy wyprostowane, cienkie. Bardzo powolny wzrost. Liście ciemnozielone, błyszczące, częściowo pozostają na krzewie w okresie zimy. Kwiaty zebrane w duże kuliste kwiatostany, początkowo różowawe, potem białe, pojawiają się w okresie kwiecień-maj. Pędy uginają się pod ich ciężarem. Przyjemnie pachną. Stanowisko zaciszne, słoneczne lub półcieniste. Gleba żyzna, przepuszczalna. Cięcie wykonujemy po kwitnieniu, ponieważ pąki kwiatowe zawiązują się jesienią. Generalnie mrozoodporna, jednak w mroźne zimy końcówki pędów mogą przemarzać, należy je wyciąć wiosną. Kalina sztywnolistna (Viburnum rhytidophyllum) Szczegółowy opis odmiany TUTAJ Mam ją od 3 lat i ta zima była pierwszą, która pozwoliła przetrwać części zawiązków kwiatów. Sporo jednak przemarzło. Kalina angielska (Viburnum ×carlcephalum) Krzew wolnorosnący o sztywnych, luźnych pędach. Dorasta do ok. 3m. W maju kwitnie bardzo efektownie białoróżowymi kwiatkami zebranymi w duże kuliste kwiatostany. Wymagania podobne jak wyżej opisanych kalin. Mrozoodporna. Rosnąca u mnie jest szczepiona na pniu. Trzeba likwidować odrosty z podkładki.

  PRZEJDŹ NA FORUM